Ik wil er best iets aan kunnen doen.

Soms lukt het niet.

Zaterdag toupeerde ik mijn haar voor het eerst.

Het is wel bijzonder om op een station opgewacht te worden, met een groep mensen naar een studentenflat te wandelen en dat als je de lift uitkomt dat er dan ineens een feest is. Er waren heel veel lampjes en mensen uit Hongarije en een rookmachine. Ik wist nooit dat daar geurvloeistof in ging. Ik heb de hele nacht gedanst maar iedereen zat aan de bar. De DJ's waren lief. Het was een lief feestje en we hebben maar drie uur geslapen. Ik had een t-shirt aan dat mijn navel vrijliet en de antieke nepgouden slangenketting van mijn moeder. Het werd licht en we werden vies van alles dat nog uit elkaar en in de auto moest en we waren zo, zo moe. 

In Delft kan je bushaltes 'My home is my castle' noemen en dan wordt het nog echt ingevoerd, en ze hebben straatnamen die klinken alsof ze uit de boeken van Roald Dahl komen, zoals Krakeelpolderweg. 

Je was zo moe.

We lagen op jouw bed
met onze benen aan het hoofdeinde
net als twee Pippi Langkousen
Één voor elke voet.

Vroeger verstopte ik expres dingen op plaatsen waarvan ik wist dat ik ze zou vergeten.

Na een tijdje vond ik ze dan weer terug, en het was alsof je dan een schat ontdekte. Net als in Peter Pan, hoewel ik in al die Disneyfilms alleen maar de meisjes met golvende haren wilde zijn en Wendy voldeed niet echt aan die eisen. Tijgerlelie wel, maar die was eigenlijk stom, en over de gehele linie gezien vond ik al die Disneyprinsessen gewoon aanstellers. Die prinsen hadden het best goed geregeld, dat dan weer wel.

Patronen.

Ze hebben het rolletje King-pepermunt dat onder de buste van Elvis stond weggehaald.

Het was leuk om eerst alleen aan de bar te zitten om mensen te kijken, en daarna gezelschap te krijgen. We bleven lang en nog langer en op een gegeven moment stond ik samen met Laura de bar te soppen. Gisteren kookte ik voor Remi en ik maakte orzo, wat lijkt op rijst maar het niet is. Er was geen rasp. De elektrische kookplaten werden zo warm dat het vlees eigenlijk aanbrandde en het aanschaffen van een pakje boter is blijbaar moeilijk. We keken films onder een oranje dekbed en er liggen daar overal kleine elektronicadingetjes met vreemde namen, die ik nooit begrijp maar wel eindeloos fascinerend vind.

Misschien gaan we ooit naar een huisje waar niks is.

"Testcase" klinkt als het prototype van een vliegtuig, maar het was gewoon een toets op een computer.

Vandaag was ik in Den Haag. Het waaide en ik vond nergens een bankje dus toen ben ik maar op een kunstwerk gaan zitten om lippenstift op te doen. Het gebouw van het ROC Mondriaan is lelijk en onpersoonlijk, maar de dames van de administratie waren heel aardig en ik zat naast een jongen die een beetje op Bam Margera leek. We moesten heel veel stellingen over onze persoonlijkheden beantwoorden en het is raar om jezelf op een schaal van 1 tot 7 te bekijken, driehonderd vragen lang. Op de taaltest vroegen ze zeeëgel of zee-egel, en ik wist het niet. 

De trein naar huis was ouderwets en je kadootje is aangekomen. 

Tessellateˌtes.əlˈeɪ.ʃən/ noun, (of shapes) To fit together in a pattern with no spaces in between.

Mijn opa is eigenlijk heel grappig, maar dat heb ik nooit gemerkt.

Hij zegt gebruikt woorden als 'liflafjes' en roept 'goeiemorgen!' op een verontwaardigde toon als een soort wat-zullen-we-nou-krijgen. Hij vroeg mijn vader of hij nog moest helpen met de vaat (alleen oude mensen zeggen nog 'vaat' in plaats van afwas, lief), en toen mijn vader daarop antwoordde dat dat niet nodig was zei hij: "Nah, mooi, ik ben er namelijk niet verslaafd aan."

Vanmiddag hebben Raaf en ik naar Submarine gekeken en gepraat over de dingen zoals we dat altijd doen, zoals het eigenlijk hoort, zoals je het allerbeste over de dingen kan praten met iemand die je op precies hetzelfde niveau waardeert als jij haar.

Ik weet de weg terug, als jij de weg weet.