Je zegt dat ik nog zo veel moet groeien en  ik word er ZO BOOS VAN ALS JE DAT ZEGT.

Balans.

Ik zou willen dat je net als in de film je dagboek op een strategische plek zou kunnen 'vergeten' en dat je dan nooit meer iets uit hoeft te leggen, aan wie dan ook, je hebt het immers al opgeschreven en zo komt alles weer goed. Er is geen controle over deze situatie te verzinnen, ik heb 'm niet en daar word ik gek van. Bij een sollicitatiegesprek vroeg iemand me 'maar wie ís Lot eigenlijk?' en zie daar maar eens antwoord op te geven.

Ik leer over Joy Division.

Wist je dat vissen van melk houden?

Ik ben weggelopen bij een film. Ik ben nog nóóit weggelopen. Terwijl ik daar nog van aan het bijkomen was moesten we alweer naar de volgende film en we hadden koffie en thuis gesmeerde broodjes in de bioscoop. We zagen een soort Japanse Amélie in Cinerama en ik viel in slaap bij een Thaise film die voornamelijk bestond uit shots van ruisende bomen. In Pathé vond iedereen het erger dat de nek van een hondje werd omgedraaid dan het hele Mexicaanse cocaïnedrama op zich. Ik ook.

Zonder pauzes.

Ja maar mevrouw want ik kon er niks aan doen hee jongens pas op voor je laptop jezus ik ga dat kutwerk dus echt niet doen mevrouw u zeurt juf wat staat daar Lot heeft haar reader niet voor zich juf wat is dit mevrouw ik snap het niet ja maar nee want moet u nou eens luisteren kom je uit Rotterdam of zo jezus hou je kop nou eens een keer ik praat toch niet tegen jou wie gaat een iphone halen runescape spelen 4s heb ik nog liggen kijk die kankerjoden ik praat toch niet tegen jou hou je bek godverdomme ADO het mag zeker niet over voetbal gaan lekker rustig klasje he meneer nou blijft dat pleurisnummer in m'n hoofd zitten met je gezang nederlands valt uit.

"Een man die kauwgum kauwt op het perron krijgt ineens een plek in het universum."

Ik voel me zo Amerikaans als ik met een papieren koffiebeker met deksel over het station loop. Niemand die me ziet denkt 'goh, daar gaat een meisje met een koffiebeker, wat Amerikaans', maar ik zo voelt het wel. Ik ben Carrie, Lauren of Rachel. Op televisie zag ik meisjes die koffie dronken met een rietje omdat ze anders bang waren dat hun tanden ervan zouden verkleuren. De mensen van de Starbucks schreven mijn naam verkeerd.