Vertel me de waarheid of dóé gewoon iets.

Tussen alle bomen door is de hele wereld van mij en honderd procent, ik zou jullie moeten bedanken, liefde, in sommige liedjes word er gezongen dat ik een dier ben op zoek naar een huis. Dat heb ik al. Het gáát tenminste ergens over. Zenuwpunten opgelost en bedankt voor deze plek.

Ik heb je al verteld wat ik hier had willen schrijven.

't Zijn gewoon vlekjes. Of bacterieconglomeraten.

Je bent m'n kauwtje. Soms heet je Woensdag, goed?

We kunnen heel goed stil zijn en weten waarover we het hebben en theedrinken en idioot meisjesachtig zijn. En theedrinken en koken en de wontons leken op hersenen met fliederstaarten. En spinvis luisteren en dat het niet erg is om over sommige mensen te praten en aangezet worden en fijn zijn. En wij zijn.

Ik zou zeggen dat ik een betere foto zou maken, maar ik geloof mezelf niet. Het is al donker. Dat blobje rechtsonderin is een lieverheersbeestje.

Vliegen.

Ik vergeet steeds te vragen of je een muziekje wilt en ik kan maar niet ophouden met te bedenken hoe ik me nu had gevoeld als het wel was gebeurd.

Met z'n tweeën in je eentje. En dan anders.

Het was nog steeds niet echt leuk maar ik deed mijn best en nu heb ik pijn in m'n haren. Er was te veel regen en te veel mensen en te veel ongeregeld en te weinig okee. Ik ben moe. Het is nu heel raar om in mijn bed te liggen en mijn moeder vraagt zich af of ze zich zorgen moet maken. Er zit eyeliner aan mijn handen, ik heb de hele dag streepjes gezet. Het ging wel goed, vooral de laatste keer en ik moet mezelf misschien maar submergen in het één of ander en ik wou dat je je schouder hier gelaten had. Je haren zijn minder cowboyesk, maar er is vast wel een soort compensatie voor te vinden en ik had vanochtend leuker moeten zijn, nee, ik had gewoon in bed moeten blijven liggen en dat jij dan ook. Bij mij. En zo. Het was gewoon niet echt leuk, snap je.

Dat je dan naar me kijkt en ik terug zonder dat ik in de lach schiet.

Als het dan echt zo was, zou je rondtrekken omdat jij erom bekend stond dat je nooit lang op één plek kon blijven en je zadeltassen zouden donkerbruin zijn. Je hebt je paard overgekocht van een boer omdat je er een nodig had en deze werd nooit goed opgenomen in de familie, en je zou het allemaal wel prima hebben gevonden. Ik had mijn eigen woonwagen en je kwam een keer langs terwijl ik de was ophing met mijn haren los en je had een slaapplaats nodig. Ik stookte een vuur en jij hing je hangmat op en de belletjes aan mijn enkel rinkelden. Ik zou je vertellen hoe je brood bakt zonder oven en jij zou iets uit een stuk hout snijden. Misschien is okergeel je kleur wel. En dan niet richting mosterd, maar meer richting olijfgroen. Je liet je halsdoek liggen en die droeg ik in mijn haren totdat hij uit elkaar viel. 

En dan bedenk ik me, dan bedenk ik me,

Het was echt heel bijzonder en je had gelijk maar ze had helaas geen pleister op haar elleboog. We gingen niet meer dansen maar zuipen bij Amy, alhoewel dat niet echt zuipen werd maar meer magnetronovens en videoclips.
In de avondwinkel was het raar en we wisten niet wat we wilden want ananas en amaretto en er waren koekjes in een heel intens besneeuwvlokt blik dat ik om de een of andere reden echt wel moest hebben. Ik heb het niet zelf betaald maar dat is best wel okee want Lloyd zei dat hij toch geen geld nodig had. Ik geloof hem niet, maar ik ben niet in discussie gegaan. Het was heel koud op de terugweg en ik wilde met mijn ene hand in mijn mouw en de ander in jouw
hand.

De metro's hebben een andere dienstregeling en dan is je vader boos want je hebt het slecht geregeld, en het is niet leuk om drie kwartier tussen Zuidplein en Ahoy in te wachten in de kou die net boven het vriespunt ligt en ik was koud en naar en boos, en ik probeerde heel hard om het allemaal een beetje te relativeren maar het lukte gewoon niet en het was echt gewoon totaal de verkeerde manier om die avond te beëindigen.

Mekander.

Filmisch op een trap zitten is ook een kunst, die ik beoefen terwijl ik op je wacht. Misschien heb je je fiets wel meegenomen en ik ben steeds bang dat ik per ongeluk de rechteronderhoek van de bladzijde omvouw.
Ik luister liedjes die ik normaal nooit echt hoor en ik weet precies waarom. Je had gelijk trouwens, ik ben eerder.
Het waait, mijn haren plakken aan mijn lippen en het is best wel moeilijk om in zulke weersomstandigheden je haren uit je gezicht te strijken op een enigszins charmante manier dus klooi ik maar wat aan en hoop niet dat het gaat regenen. Dat deed het wel.
Ik dacht dat ik haar kende maar dat bleek niet zo, en ik ben blij dat ik daar nu achterkom. Wederom ben ik een overwegend spijkerbroekenmeisje maar jij vindt van niet. In de metro zat een dame met een bouquetroman en ik vind dat je dat wel aandoenlijk mag noemen.

Driehonderdvijfenzestig.

Beste 2011-Lot,

Gelukkig nieuwjaar. Goed jaar, wel. Je was eerst een steil eyelinermeisje. Nu ben je een krullend, overwegend spijkerbroekenmeisje met blaren. Je bent veranderd. Gelukkig maar.

2011-Lot, ik geloof dat je geleerd hebt dat het allemaal best te doen is. Je gaat slagen, je gaat schilderen, je gaat je vrijheid verwezenlijken, voorzover nog niet gebeurd. Je hebt mooie mensen ontmoet, je hebt mensen zien gaan. Dat gaf niet, al leek dat wel zo. Dat was juist goed. Je bent gegroeid, 2011-Lot. Ga daar mee door. Je hebt nu twee piercings, je haren zijn nog steeds rood, je ruikt naar patchouli en je schildert. Je bent een zigeuner, je bent een indiaan, je bent nu 2012-Lot.

Je bent veranderd, man. Ik hoop dat je daarmee doorgaat.

Liefs,

Lot

"Hee, dat meisje heeft geen schoenen aan."

Ik was dat meisje, maar ik heb nu wel voeten vol met blauwe pleisters met plaatjes van zielige katten erop. En nu zijn mijn sokken nat, maar niet kapot dus het valt wel mee en van die tegels met blobjes erop voor blinde mensen zijn vervelend. Alles waar ik heen wilde was dicht, maar als je daarover nadenkt is dat misschien wel symbolisch. Misschien ook niet. Ik snap pasen niet zo goed dit jaar. We hebben wel de eieren teruggevonden, dat scheelt.

Wel in drie stukken, want zo werken die dingen.

Wit en rood.

"Ik word er altijd een beetje kriebelig van als ik docenten zie in uitgaansgelegenheden, dan voel ik me zo betrapt. Kom we gaan, er is hier geen terrasverwarming en de sigarettenautomaat werkt niet, we lopen door. Hiernaast is wel leuk, hee Carlos, hallo Tessa, kus, boven? Okee, dankjewel. Kom, we maken een foto, zo'n foute, in de spiegel, kijk, ik ben zo'n idioot die d'r lippenstift vergeet, ja die is wel okee, op facebook dan maar. Deze doet het, laten we gaan, dag Carlos, dag Tessa, kus, ja, we gaan even naar de tiki's, dat is wel leuk. Hallo broer, een wit en een rood alsjeblieft, nou, leuke muziek vind je niet, al zijn dit niet je type mannen, ja hij komt wel terug, tuurlijk ga ik even mee een peuk doen, ga je mee, neem je tas mee. Drink even door, ik voel me zo'n zuiplap naast je, wat? Ja, we gaan ook even hallo zeggen tegen Bob, Bob van de NRC, ken je dat verhaal? Ik was heel boos want ik wilde zo graag slapen, Serbian spirits, ja toch. Deze straat is ongeveer de place to be van kunstzinnig Rotterdam, galerie mama, jezus, druk. Ja, ik voel de drank ook, ja, kom, wederom een witte en een rooie. De pinautomaat hallo, zeker Vodafone, duurt een eeuwigheid, hij is geslaagd hoor, dankjewel, je bent een schat, laten we hier gaan zitten, jezus, echt geen leuke mannen hier, doe normaal, maak een foto van me, stuur 'm op. Ja, ik ben ook duizelig, jezus, ik kan ook niet tegen alcohol nee, wat een stomme muziek, ik heb me toch een zin in patat, kom we gaan eten, Tel Aviv, jezus hier ben ik nog nooit geweest, kom op zeg, lachen, nee, we weten het nog niet, we kijken nog, schiet nou op, ik heb honger, wie zou elke dag die servetjes zo neerleggen? Vast die in dat roze shirt, twee kebab speciaal alsjeblieft, schotel, doe normaal met die knoflooksaus, ik ga dood hier, nee geen foto, doe normáál, waar de fuck zit dat lichtknopje, shit m'n lippenstift, doe normaal, eindelijk eten, oh mijn god, ik voel me zo dik nu, zeur niet. Mag ik pinnen? Pin defect, er zit een automaat in de Witte Aap, blijf jij even hier, shit het regent, zo veel mensen, ik kan er gewoon niet langs, ik vind dit niet leuk, pinautomaat, weer naar boven, nog meer mensen, eindelijk, alsjeblieft dankjewel doei, fijne avond jij ook, sorry, sigaretje? Nee het regent, loop door, dag lief dankjewel, mijn fiets staat daar, wel thuis, slaap lekker."

"Het heeft geen constant ritme, maar het is wel mooi."

Dankjewel man. 

Volgens Rafaëlle heb ik rood haar om een gele jurk te kunnen dragen. Ik heb niks geels. Misschien binnenkort deze jurk. Maar ik ben bang dat ik eruitzie als acht.

De pakken hebben niet meer zo'n uitschuiftuitklepje als vroeger, dat klikt als het inschuift.

Soms zou ik willen dat ik niet wilde wat ik denk dat ik wil. Maar dan doe ik dat dus toch, en daar word je een melancholisch van maar ook niet. Dat kan ook aan het huis liggen. Het eentje gaat niet weg en dus denk ik de hele tijd dat er iets nieuws is maar dan is het nog steeds hetzelfde. Vlinders zijn soms gemaakt van veren en dat is wel een goed compromis denk ik. Jij bent dat ook, maar dan zijn we met z'n tweeën en dat zien we dan wel weer. Ik vraag me af hoe de dingen eruit zouden zien als je ze allemaal op een rijtje zou zetten, vast niet relevant. Jij gaat zo naar bed en ik denk dan na over hoe lang het vandaag duurt voordat je in slaap bent gevallen omdat je ooit eens hebt gezegd dat dat nooit echt kort is. Mijn trui is nog vochtig dus ik kan niet alvast doen alsof het morgen is. Hij is helemaal zepig. Op woensdagavond wassen is raar want dat is een zondagochtendding.

Hagelslag kraakt.

Niemand op de weg, zet 'm in z'n vijf.

Monoliet.

Dat er dan iets gebeurt waardoor je stopt met functioneren en het niet erg vind. En je vingers en tenen niet meer voelen en overal kippenvel en ontdekken dat je nagels hebt en je hoofd in je nek gooien. Jezelf met je haren over je rug aaien en vanuit je centrum ademen, je ogen dichtdoen en alles nog kunnen zien en vechten. Dat je niet meer weet of je droomt of niet, dat alles in elkaar overloopt, dat het allemaal niet meer uitmaakt, dat je voor altijd door kan gaan. Je enkels kraken en dat je dan een schouder hebt waar je je hoofd in kan verstoppen.


Misschien moet ik maar gewoon naar Ierland en studies over boeken en een huis met een dakterras. En dan de wijnglazen vergeten.

Cosmo Shiva.

Sproeten op je neus

Blaas mijn haar uit mijn gezicht

Vlinderlucifers

Alice.

Soms vind ik het echt, echt heel erg dat mijn ogen zo slecht zijn. Ik denk omdat dat iets is waar je niks aan kan veranderen zonder allerlei hulpmiddelen. Daar word je een beetje verdrietig van, maar dat gaat ook weer over.

Ik was een poppetje, en zenuwachtig zonder een hele concrete reden. Ontlading is erg vermoeiend, maar ik denk dat ik wel blij ben met het resultaat. Ik had het niet op een andere manier willen doen en daar gaat het toch om. Denk ik. Ik ben nog nooit op zondag naar de kerk geweest, ik weet ook niet of het intrigerend of gewoon saai is.

Er is nog heel erg veel dat ik niet weet, geluiden, gevoelens, woorden. Dat vind ik prettig. Ik vraag me af hoe het zou zijn om alles altijd voor de eerste keer te beleven. Best eng, wel. Maar misschien is dat gewoon helemaal niet erg.