Tijdjesbuien.

Van die nutteloze informatie op facebook en je haar zit stom en het gezicht van Monique Smit vergezeld door bespottelijke schoenenreussleehakken en regen en wachten en dingen en struikelen en dat je dan van alles wilt. Maar het kan niet of het mag niet en het kon niet en de winkels zijn te vroeg dicht en we hebben dit nou alweer niet geregeld en het was toch zomer godverdomme en moet ik nou weer ophouden met slapen en maak niet zo'n kabaal. Ik weet het ook niet maar dat moet wel en ten zat je hoofd klem en je weet het dus allemaal niet meer en dat mag ook al niet want dat moet je. 

Snap je. 

Sleur me op een bank of in een bed en aai me, laat me de Viva lezen en bijna kerstdiner en dierentuinfoto's en jullie zijn allemaal zo lief maar het kan me echt niet schelen dat je deze discussie al een keer hebt gevoerd en opeens werd ik heel sereen met jou en resonerend en bijna een liedje van Spinvis. 

En toen was het ineens zo.