Een beetje viezige witte schoenen met naaldhakken en een afzakbody in vleeskleur.

Ik liep een modeshow in Den Haag. Tussen alle Afrikaanse meisjes kreeg ik het mooiste compliment ooit:
''Saaaang, wie is die bakra met die ghetto-ass?''


Op mijn t-shirt staat ''swagniese'' en ik doe hem morgen aan. Hebben we wat te lachen in de trein naar Deventer. De opening van Roodkapje was heel leuk en heel druk, ik kwam allemaal mensen tegen die ik niet verwacht had en op het station kocht ik sigaretten met klikdingetjes. Het was warm vandaag. En als wijkagenten bekeuringen konden uitdelen voor het niet dragen van een meisje met zere voeten, zouden ze dat doen.

Keuze.

Regen in je hoofd en in je buik en in je voeten. Misschien moeten we volgende maand overslaan.

Ik had bedacht dat het zo'n dag zou zijn dat alles even niet bestond. Morgen zou ik er weer zijn.

Dus hield ik vakantie. Mijn bed was het universum waarin ik danste, kampeerde, luisterde naar de regen en avonturen beleefde, door mijn ramen zonder gordijnen keek ik naar mijn overbuurvrouwen, ik maakte roerei met zalm dat ik vervolgens niet opat, deed alles waar ik verder nog behoefte aan zou kunnen hebben, of niet.
En alles was goed. Alles kon, ik was alleen thuis en niemand werd boos als ik twintig keer het trappenhuis op en neer rende.

Elektrisch blauw.

Het was wel wat om te dansen op techno terwijl de Beatles aan de muur hingen. En om niet te weten of ik droomde of wakker was, om een knoop in de zijkant van mijn t-shirt te leggen, om een jongen met een propellorpet op een bank te zien liggen, om geknuffeld te worden door een jongen in een pikachupak en door een andere jongen in een dinopak, om te ruziën over appellollies tegenover kersenlollies, om mijn lippenstift op de wangen van andere mensen te zien, om het gedreun van de muziek in de rondzwevende ballonnen te voelen, om steeds maar te doen alsof je elkaar verstaat, om te dansen met het meisje die een magische bal vasthad, om met Lotte op een feest te zijn waar de spanen gitaren je om de oren vlogen en om in de stromende regen op de fiets van Lotte's moeder naar huis te fietsen.

We sliepen raar.

"You know, I just grabbed this from a pile of stuff."

De tandenborstels die ik bij je heb laten liggen, jouw lenzendoosje in mijn badkamer. Alle boeken die je broertje van me leent en het overhemd dat ik me toegeëigend heb. Het bandenplakdoosje. De CD-roms van Freddi Fish. Heel veel sokken.

Je mocht geen 'maar' zeggen en we werden dronken.

Que horas son mi corazon
Die uren zijn mijn hart.

Dit is een goede week.

We stonden in de rij voor het museum, we aten bagels met te weinig creamcheese en ik kocht een nieuwe zonnebril. Donderdagen in de meivakantie voelen toch anders dan gewone donderdagen, en gisteren fietste ik met zonder jas naar huis. Ik had mijn nieuwe broek aan, en de brogues die ik voor een euro op Koninginnedag kocht. Wist je trouwens dat als de tailleband van een broek om je nek past, hij dan ook om je heupen past? Die truc is minder efficiënt dan hij lijkt, maar zorgde er wel voor dat ik die broek niet achter een boom hoefde te passen. De vrijmarkt was heel gezellig met Shauna en Killian. Super Mario verandert nooit meer, en de SNES-cassetes zijn net zo groot als mijn hoofd. Er liep een verdwaalde mandarijneend door het Museumpark. En ik kocht een jurk voor een bruiloft.