De zon schijnt scherp door alle regendruppels op de ramen, als kleine prisma's. Je zou zeggen dat het in mijn hoofd net zo stormt als buiten, maar ik ben volkomen kalm, sereen met een spinnende poes naast me, de rommel op de vloer stoort me niet. De gespannen draden op het balkon waarlangs de druiven omhoog hadden moeten groeien zijn losgewaaid, lijken op gebroken gitaarsnaren voor de ramen.
Bij de Albert Heijn To Go kostte chocomel maar één euro, ik kan niet naar Den Haag omdat er een boom op het spoor ligt, vanavond maak ik gehaktbrood en ga naar yoga in plaats van woensdag. Ik lees een stukje Herman Brusselmans. De schoenen van de sportdag staan nog steeds buiten, ze waaien niet weg. Ik denk na over wimpers en elektriciteit, en morgen is het er allemaal nog steeds. Zou het bijtje tussen de vetplantjes op het balkon winterslaap houden, de poes snurkt nu.
No comments:
Post a Comment