Ik denk niet dat er voor alles een reden is. Misschien is dat omdat ik daar te naïef voor ben, misschien omdat ik het idee van toeval leuker vindt. Ik weet niet. Alles op je af laten komen schept minder hoge verwachtingen.
Verwachtingen zijn altijd gevaarlijk.
Zorgen ook. Het gevaarlijkste is dat het zo makkelijk is. Je maakt je zorgen zonder dat je het doorhebt, piekert tot je hoofdpijn hebt. Slaapt niet, of te lang.
En uiteindelijk weet je niet meer waarover je precies zorgen maakte en kan je weer opnieuw beginnen.
Raar is dat. Dingen doen die je zelf niet eens doorhebt en dat ze dan toch gebeuren. Oneerlijk eigenlijk.
Maar,
Daartegenover staan dan weer andere Dingen, zoals Dingen die vanzelf gaan maar dat je ze dan wel doorhebt. Mooie Dingen.
En dan vind je jezelf op de bank, met een bord koude spaghetti en helemaal doorweekt.
Ik wou dat Muis weer op mijn voeten ging liggen, want nu zijn ze koud.
Kom maar op met je koekje.
No comments:
Post a Comment