En ik praat, en ik praat, en ik praat, omdat het nergens over gaat.

Ik wil in eens koffiehuis wonen met bedden en kussen en banken en kleden en dat er dan allemaal leuke mensen bij mij koffie komen drinken. En slapen. En dan gaan we allemaal gekke feestjes geven met heel veel alcohol en dat we dan allemaal dingen gaan zeggen waar we eigenlijk ons mond over moeten houden tot we nuchter zijn. En dan met hele grote ramen, zodat we iedereen die langs loopt toe/uit kunnen lachen.

Dat zou leuk zijn. 

Ik wil gewoon mijn eigen plek, en vrij zijn. En dan de hele dag in bed liggen en naar de regen luisteren. Of als het sneeuwt er ook niet meer uitkomen, behalve één keer om heel veel eten naar boven te brengen, en daar dan een missie van maken. Hoeft niet mijn eigen bed te zijn. Wil best dagen weg zijn bij iemand anders en dat het dan niet uitmaakt. En dan ga ik lekker mijn superkoude voeten tegen je benen aanleggen en lachen, en dan krijg ik vast de kieteldood. En dan gaan we vechten en lachen en praten over niks en dubbelpatiencen en dan in slaap vallen. En als we wakker worden kijken we stomme films. En iedereen die wil mag bij mij in bed komen liggen en meedoen.

Soms is het net alsof ik weer twaalf ben en dat is dus echt wel ruk.