Eenentwintig december is de dag van de langste nacht, de dag waarop de wereld veranderd, en ik ben erbij.
De zigeuners zullen dansen op blote voeten en belletjes aan hun enkels, saters zullen nimfen kussen en ik zal aan je denken en me gelukkig voelen.
Freyr zal haar spel spelen, en iedereen erin meelokken. En ik verlies mezelf steeds meer, maar dat maakt me geloof ik niet zoveel uit, zolang ik maar een klein beetje helder blijf denken op de momenten waar nodig.
Ik denk, dat het nodig is dat we kleine huisjes maken van papieren espressobekertjes, en ik raad iedereen sterk af om als je met Max koffie gaat drinken een latte of iets van gelijke strekking te bestellen. Serieus.
Luister dit even. Voor mij. Ik wilde eigenlijk zigeunermuziek, le chant d'alouette posten, maar dat is dus mooi onvindbaar en dit is ook mooi.
Honderdste post. Feestje! (:
No comments:
Post a Comment