Laten we dat doen.

En dat ik er dan ook ben. En jij. Misschien ga ik even heel ver weg, maar dat geeft niet want je mag mee of ik kom weer terug. En dan gaan we liedjes luisteren en films kijken en paarden en woestijnen en ladders enzo. Mijn verkoudheid is bijna weg, maar ik hoop niet dat hij morgen weer terugkomt en ik durf niet naar de Willem de Kooning morgen. Familie komt dan ook, maar dat is vrij raar en onnatuurlijk aangezien ik pas volgende week donderdag jarig ben, want dan het het de Ide van maart. En deelbaar door zichzelf en ik heb de nieuwe Alice in Wonderlandfilm nog niet gezien nee(uit principe natuurlijk, ja), maar jij Amélie niet, en dat gaan we dus echt nog wel doen. Met heel veel ijs. En mijn vader doet allemaal rare dingen met zijn wenkbrauwen en ik zou willen dat hij daarmee ophield.

We zullen nooit meer ophouden met ons erover te verbazen hoe sommige dingen lopen. Maar dat is fijn, vind je niet?