Nice place, Latvia.

Dat is serieus de slogan van het land. Nee serieus.
Of 'The country that sings', maar ik vond deze veel leuker(lees: idioter).

Ja, het was leuk. Erg lang, dat wel, maar het een sluit het ander niet uit en soms is het juist wel goed om lang weg te zijn i.v.m.(vind het nog steeds stom dat achter afkortingen nóg een punt moet)hoofden leegmaken en nadenken en tijd voor jezelf hebben enzo.
Niet dat dat gebeurt/dat je dat hebt, maar het is een aardig idee.

In Letland heb je ontzettend veel plaatsnamen die eindigen op -iga of -pils. Leuk. Zorgt voor de nodige meligheid, zeker als je Heel Erg Lang in de auto moet zitten om vervolgens bij een plaatsje te komen waar gewoon niemand is en bijna alles gesloten blijkt te zijn. En vervallen, trouwens. Alle Baltische landen hebben een hoog vergane glorie-gehalte(van Estland weet ik dat niet zeker, maar nouja). Tuurlijk is dat de schuld van de Russen. Letland is nog geen 20 jaar onafhankelijk, dus je kan je voorstellen dat ze het daar nog steeds niet zo op de Russen hebben. In Riga slaan ze je op je neus als je per ongeluk dankjewel in het Russisch(spasibo) zegt. Nice one, dad. Zijn neus bleef heel. Maar echt blij keken ze niet.

In my father's defense: De parkeerplaatsopzichter(?)was Russisch, dus het is ook allemaal heel verwarrend.

Riga is echt heel mooi trouwens. Heel anders dan andere grote steden zoals Berlijn of Amsterdam. Wel miegelt(haha)het er van de oude soviet-gebouwen, vinden de Letten niet zo leuk, maar ze zijn zo ontzettend trots op hun land. De Academy of sciences is een heel mooi gebouw, heel groot, lijkt wel een beetje op het Empire State Building. De Letten verafschuwen het omdat het door een Russische architect is ontworpen. Toch jammer.

Als je drie dagen achter elkaar niks doet en alleen maar in de auto zit, word je er toch doodmoe van. Dat klopt niet en het is stom. Zeker als je chagrijnig wordt omdat je moeder chagrijnig is en je vader daarweer chagrijnig om wordt en je niet zeker weet of je broer ook chagrijnig is en alleen maar niks zegt. Op een gegeven moment praten we gewoon niet meer tegen elkaar.
's Avonds wordt het dan wel weer heel gezellig. Dat dan weer wel.

H(mijn moeder): Ja, die vriend van jou, ja hoe heet-ie ook alweer, die Rus, eh. di..vloe..eh..
G(mijn broer): Vlad, mama. Ongelooflijk. Kan je een meer Russische naam bedenken?
H: Jaa, wodka!
We stikten er bijna in.
(Niet in wodka, van het lachen.)

Polen is niet leuk. Nee, echt niet. Ze kunnen wel bouwvakken, en in een bus zitten, maar Polen is niet leuk en Polen zijn niet leuk. Wel als je houdt van mensen die je aankijken met een blik van 'stomme Hollanders' en die je opzij duwen in de supermarkt. Dan kan je je lol op. Ook als je van grote stukken plastic in je pizza houdt, trouwens. Ja, echt.

We gingen 25 kilometer kanoën maar ik werd op een gegeven moment helemaal duizelig van de zon en dat was niet leuk. Arme Gijs. We hebben zes uur over die tocht gedaan. Da's serieus best lang, en niet zo'n beetje ook.

Letten die Engels praten zijn echt leuk, want ze hebben zo'n aandoenlijk accent. De eigenaar van het eerste huisje waar we in zaten(Lacsetas, dicht bij Kuldiga)  eindigde elk gesprek met: "Oh-keeeeh. Szee youu."
Doen we nog steeds na. Doet me trouwens denken aan Frankrijk, twee jaar geleden waar we op een camping zaten met een Nederlandse eigenaar die heel erg in herhaling viel(jajajaja, née, née,oh! Jaaaajaaaja, nee). Leuk. Mensen met gimmicks. Harske leuk.

Ik ben niet echt niet als ik gewoon normaal eet en slaap maar ik heb het wel eerst een hele tijd echt heel koud en daarna heel warm. Echt heel irritant en ik wilde mijn nagels helemaal niet weer groen lakken maar ik moet want ik heb(god sta me bij)een fotoshoot vandaag. Oh oh oh. En ik ben al helemaal niet fotogeniek, dus dat wordt lachen.

Auw, ik heb mijn teennagel te kort afgeknipt.

Letse muggen zijn meedogenloos, dus ik lig weer lekker open. Sorry mama.

Ik werd vanochtend/vannacht wakker en toen hoorde ik mensen herrie maken op straat en het klonk nogal verdacht, alsof er iets gesloopt werd of iets van die strekking, dus ik probeerde of ik vanuit mijn raam(zolder) kon zien wat er aan de hand was. Dat was niet het geval. Ik weer in bed, proberen te slapen, lukt natuurlijk niet, had ondertussen al mijn broer thuis horen komen. Toen ik genoeg moed verzameld had om naar mijn broers kamer te sluipen(niet die net thuiskwam, die van die andere die weg is)en om het gordijn heen naar buiten te gluren, zag ik dat het gewoon stratenmakers waren. Flauw, weg suspense. Kon ook niet meer slapen trouwens, en het is veel te vroeg voor dit soort zaken.

Herman Brusselmans is een Hele Goede Schrijver.

Past allemaal best, gewoon hard genoeg duwen.

Okee, ik loog gister. Nog één klein, minuscuul postje dan.
Ik ben een ramp met inpakken, echt waar. Ik weet dat vrouwen dat horen te kunnen enzo, maar ik dus niet. En ik weet zeker dat ik veel te veel heb meegenomen en dat ik de helft van de kleren die ik heb ingepakt toch niet ga dragen of te warm zijn of zo. Nouja.
Ik ben ook altijd bang dat ik te weinig boeken meeneem, wat vaak niet erg is omdat ik alles herlees, maar toch. Gevolg is wel dat mijn 'handtas' vijf kilo weegt van alle boeken die erin zitten. Schrijf- en tekenboeken niet meegerekend.

Ik was Bert ook nog bijna vergeten, trouwens. Mijn kussen ook. Gelukkig dacht ik er net op tijd aan, en is mijn favoriete kussensloop(die met de vissen) versgewassen. Ik houd van schone kussenslopen. En van de geur van wasmiddel als je je gezicht in je kussen begraaft.
Het is grappig dat we altijd tien keer moeten besluiten dat we écht weggaan, omdat we altijd nog honderd dingen bedenken die nog moeten gebeuren. Het koffiezetapparaat loskoppelen bijvoorbeeld. En ik herinner me net dat ik mijn lenzenvloeistof nog in de handdoekentas moet stoppen.

Lenzenvloeistof is helemaal geen handdoek, maar dat schijnt er niet toe te doen.

Ik moet mijn zonnenbril ook niet vergeten.

Dingen die ik altijd meemóet:

-Mijn eigen kussen
-Bert
-Pleisters
-Een veel te groot etui met alle fijne pennen en potloden erin
-Twee blanco boeken; één om te schrijven en een om te tekenen.

Het is misschien ook wel tijd dat ik aan mijn portfolio begin. Niet dat ik daar tijd voor ga vinden, waarschijnlijk, maar het is een mooi streven.

Hee, het regent.

Voordat we echt weg zijn, is het vast wel droog.

Denk ik.

Leverkaas met randjes is stom.

Lets praten is Heel Erg Moeilijk. En ik heb zo'n idee dat er niet heel erg veel mensen daar vloeiend Engels praten, zeker niet in de kleine dorpjes. Dit wordt nog leuk. Ik voel me altijd zo ontzettend dom als ik me niet verstaanbaar kan maken en alleen maar dom kan lachen en wijzen. Hoi, Letland. Hier komt Lot.


Lotland. Haha.


De afgelopen dagen waren zo ontzettend prettig, dat als ik het op zou schrijven, het veel te lang zou worden. Dus als je me gewoon zou geloven, bespaart dat je een hoop leesgedoe(: . Metropolis is sowieso altijd leuk, met wie dan ook. Ik heb alleen bands gezien in voorbijgang, maar het was niet zo erg, want gratis festival. Sowieso kom je bij dat soort evenementen op een gegeven moment in zo'n gemoedstoestand die maakt dat je alleen maar op het gras wil liggen en helemaal niet op wil staan. Mijn neus is verbrand.


Parken zijn hele goede plaatsen om te slapen. Echt waar. Toch is het wel erg prettig als je eerst een bed tot je beschikking hebt gehad, maar als je vanwege bepaalde redenen absurd vroeg je bed uit moet, is het park een hele goede plek om verder te slapen. Mits je goed gezelschap hebt. En een fleecedeken en sap. En broodjes.
Die broodjes zorgen er een halfuur later wel voor dat je besprongen en ondergekwijld wordt door een miniatuurbuldog, maar ach. Hondenkwijl is vast heel goed voor je weerstand, want immuunsysteembouwing. Of zoiets.
Either way, zon op je voeten maakt dat ruimschoots goed, net als koekjes. Madeliefjes zijn volgens mij bijzonder overschat, net als jezelf bezighouden met zelfbedachte spelletjes zoals mobieletelefooncamera's met elkaar vergelijken. Wat bijzonder leuk is. Kennelijk wordt het erg gewaardeerd als je zomaar even je panty rechttrekt zonder je ervoor te schamen. Voor stokbrood met kruidenkaas heb je helemaal geen mes nodig.


Ik met nog heel veel dingen doen waar ik helemaal geen zin in heb, maar anders erger ik me er drie weken aan. En hoeveel sokken neemt men mee voor drie weken vakantie, als ze weten dat ze ook soms op slippers/blote voeten zullen lopen? Hmmm.


Lieve bloglezers, dit is mijn laatste post voor drie weken, maar ik hoop minder. Ik hoop dat er in Riga internet bestaat, anders zullen jullie echt heel lang op alle verhalen moeten wachten. Nouja. Dag lezers, ik doe mijn best om heelhuids terug te komen.


Atā! Oftewel; tot ziens!

Fijne dingen.

Mijn vader die heel hard moet lachen om een animatiefilm en krakende appels.

Verjaardagsjurk.

Het was leuk hoor. Mooi geworden.
Bizar hoe je eigen werk ineens tot leven komt als het in iets groots verwerkt wordt. En het blijft wel een jaar hangen. Ik hoop dat de basisschoolkindjes het leuk vinden. Ik in elk geval wel. En ik vond het echt heel leuk dat mevrouw Van Baalen kwam kijken.

(Die hoofdletters zijn toch goed geplaatst?)

Mijn moeder is ook leuk. Gister belde ze me op, omdat we alleen met z'n tweeën(ha, dat kan helemaal niet, alleen met z'n tweeën) zouden eten en ze had geen zin om te koken. Dus stelde ze voor om uit eten te gaan, en hoewel ik eigenlijk nog ziek ben, trok ik mijn hippierok en mijn Mooie Schoenen aan en haastte me naar Destino. Het was heel gezellig. De opmerkingen over de panty van de serveerster, het maar blijven dopen van brood in sausjes op bordjes die ze eigenlijk steeds weg wilde halen, mijn moeder die bleef klagen over dat ze toch echt wel een wijntje teveel op had.
H: Het is koud, het is écht koud.
L: Ja weet ik, maar ik heb geen fiets en ik weet niet hoe gelukkig je ervan wordt als ik bij je achterop spring.
H: Het is wel een stuk sneller, fietsen.
L: Ja.
H: Nou doe maar dan. Spring maar achterop.
(Lot springt achterop)
L: Weet je nog mama, je bracht me altijd naar dansles achterop de fiets. En als we samen naar de stad gingen.
H: Ja, jij had altijd wel een excuus. Hè koud, mijn rok waait omhoog, brr.
L: Ik hou 'm wel voor je naar beneden.
L: Helpt het?
H: Jawel, ja. Als je dat nu niet zou doen, zat ik echt met m'n blote bovendijen op de fiets. En die wind. Brrr.
L: We zijn bijna thuis.

Na de opening gingen we ook uit eten, en het blééf maar komen. Tot wanhoop van mijn moeder. Ik plofte ook zowat uit elkaar, hoor. Toen de rekening kwam zei ze tegen de ober: "Volgens mij kan je ons nu naar buiten rollen."

Ik wou dat mijn vader eens normaal kon doen over dat ik toch over ben-ja, ik weet dat ik een prutrapport heb, maar ik ben wél over-het wordt nu een beetje vervelend. En ja, ik ga het volgend jaar anders doen, en ja, houd nu maar gewoon je mond over school want ik heb nu vakantie.

En je wil niet weten hoe prettig dat is.

(Examenmensen die nu stom gaan doen over dat ze alláng vakantie hebben doe ik hoogstpersoonlijk Heel Veel Pijn. Pas op.)