Lets praten is Heel Erg Moeilijk. En ik heb zo'n idee dat er niet heel erg veel mensen daar vloeiend Engels praten, zeker niet in de kleine dorpjes. Dit wordt nog leuk. Ik voel me altijd zo ontzettend dom als ik me niet verstaanbaar kan maken en alleen maar dom kan lachen en wijzen. Hoi, Letland. Hier komt Lot.
Lotland. Haha.
De afgelopen dagen waren zo ontzettend prettig, dat als ik het op zou schrijven, het veel te lang zou worden. Dus als je me gewoon zou geloven, bespaart dat je een hoop leesgedoe(: . Metropolis is sowieso altijd leuk, met wie dan ook. Ik heb alleen bands gezien in voorbijgang, maar het was niet zo erg, want gratis festival. Sowieso kom je bij dat soort evenementen op een gegeven moment in zo'n gemoedstoestand die maakt dat je alleen maar op het gras wil liggen en helemaal niet op wil staan. Mijn neus is verbrand.
Parken zijn hele goede plaatsen om te slapen. Echt waar. Toch is het wel erg prettig als je eerst een bed tot je beschikking hebt gehad, maar als je vanwege bepaalde redenen absurd vroeg je bed uit moet, is het park een hele goede plek om verder te slapen. Mits je goed gezelschap hebt. En een fleecedeken en sap. En broodjes.
Die broodjes zorgen er een halfuur later wel voor dat je besprongen en ondergekwijld wordt door een miniatuurbuldog, maar ach. Hondenkwijl is vast heel goed voor je weerstand, want immuunsysteembouwing. Of zoiets.
Either way, zon op je voeten maakt dat ruimschoots goed, net als koekjes. Madeliefjes zijn volgens mij bijzonder overschat, net als jezelf bezighouden met zelfbedachte spelletjes zoals mobieletelefooncamera's met elkaar vergelijken. Wat bijzonder leuk is. Kennelijk wordt het erg gewaardeerd als je zomaar even je panty rechttrekt zonder je ervoor te schamen. Voor stokbrood met kruidenkaas heb je helemaal geen mes nodig.
Ik met nog heel veel dingen doen waar ik helemaal geen zin in heb, maar anders erger ik me er drie weken aan. En hoeveel sokken neemt men mee voor drie weken vakantie, als ze weten dat ze ook soms op slippers/blote voeten zullen lopen? Hmmm.
Lieve bloglezers, dit is mijn laatste post voor drie weken, maar ik hoop minder. Ik hoop dat er in Riga internet bestaat, anders zullen jullie echt heel lang op alle verhalen moeten wachten. Nouja. Dag lezers, ik doe mijn best om heelhuids terug te komen.
Atā! Oftewel; tot ziens!
No comments:
Post a Comment