Monday, September 23, 2013

And my time is a piece of wax, falling on a termite that's choking on the splinters.

Ik was opeens op een feestje ver weg, en het was een beetje alsof je moet niezen maar dat het niet lukt. Mijn haar zat wel heel goed en ik ontmoette een meisje waarvan ik het shirtje dat ze aanhad vandaag bij de H&M zag hangen. 

Amsterdam is net als in de film om vier uur 's nachts. 

Het is grappig hoe je nooit doorhebt hoeveel je al hebt meegemaakt als je het niet hardop zegt. Misschien moeten we dat tegenwoordig doen. Eergisteren heb ik dit gedaan. Vorige maand heb ik dat gedaan. Als een ongeschreven, voorgelezen dagboek, alles in audio. Alles open in de ruimte, misschien zelf op cassettebandjes of langspeelplaten, en dat je dan aan het eind van het jaar hoort wat je allemaal gedaan hebt. Elke vijf jaar een evaluatie met een enquête. 


No comments:

Post a Comment