Vanillevla en Psychopaten.

Wist je dat reuzenslakken een komkommer per dag eten?
Dat is geloof ik het meest interessante dat ik vandaag geleerd heb. Reuzenslakken eten een komkommer per dag. Een hele komkommer. 
Komkommer is een leuk woord. 
Komkommer komkommer komkommer. 
Word heel raar als je het vaak achter elkaar leest. 


Open podia zijn leuk. Raafje heeft gewonnen trouwens! Prettig. Ik heb je nummer al de hele tijd in mijn hoofd, wat irritant is aangezien ik niet de hele tekst ken, dus fliederen er flarden tekst door mijn hoofd die zich steeds herhalen. Maar dat geeft niet(:
Was wel een avontuur hoor, dat open podium. Of meer de tocht ernaartoe. Aangezien ik het richtingsgevoel van een pak vanillevla heb, en ik nooit in Zuid kom. Dus als je braaf staat te wachten bij Slinge, en tien minuten voor aanvang wordt gebeld met het bericht dat ze je vergeten zijn op te halen baal je wel een beetje. Maar ze zijn toch zo lief dat ze je uitleggen over de telefoon hoe je moet fietsen, wat bijna lukt, maar vanwege mijn voorgenoemde vanillevla-trekjes toch niet helemaal. Gelukkig bestaat er De Aardige Voorbijganger, die je de weg nog een keer uitlegt(en ook nog goed, als je geluk hebt) en zo arriveerde ik een halfuurtje later op het beruchte Calvijn Vreewijk, home of the fantastic people&psychopaths(die helemaal niet zo fantastisch zijn en je het beste de grond in kan stampen.). 
Nou, en na wat een eindeloze waterval van uitgekauwde Alicia Keys en Adele-covers leek, kwamen daar eindelijk de hoogtepunten van de avond; Rafaëlle en de band natuurlijk! En we hebben lol gehad, vooral op het eind. Wat onderbroken werd door verschillende psychopatische invloeden, vandaar dus dat stampen. 


Maar 's nachts door Zuid lopen terwijl je eigenlijk al een half uur geleden thuis had moeten zijn maakt een hoop goed(:


Peter die je probeert over te halen om mee te gaan naar het poolcafé ook trouwens. Is helaas niet gelukt, omdat mijn ouders zeer on-coöperatief zijn. Maar dat is een ander verhaal. 


Alles verandert de hele tijd. Je kan grassprietjes niet zien groeien. Maar ze doen het wel, ze worden elke seconde een stukje groter. Elke seconden worden er mensen geboren, elke seconde sterven er mensen. Als je stil staat beweeg je toch nog 30 kilometer per uur, omdat de aarde draait. En je hebt kristallen in je oren die zorgen dat je niet omvalt. 


Er bestaan oorlogen, jaloezie, onmacht, verdriet, haat en valse hoop. Maar ook koffie, chocolade, breiwerkjes, bloemen in je haar en vrienden. Zon, insecten, vechtpartijen, sterren, vuur, verraad, muziek, croissantjes en ijsberen. En de aarde draait maar rond en verandert alles een heel klein beetje, de hele tijd. 
En er is niet dat je eraan kan doen. 


Ik denk dat ik nu maar even iemand moet vinden die me een knuffel geeft, want soms is de wereld opeens weer heel groot en onverslaanbaar.