Zooi.

Dit is niet mijn week.
Alles gaat mis en lomp en stom en raar.
Dat is vervelend.

De zooi in mijn huis is bijna weg, maar maak je geen zorgen, want die wordt grotendeels gecompenseerd door de zooi in mijn hoofd op het moment.
Maar misschien stel ik mee aan.
Ik denk dat het af en toe best fijn is om je vreselijk aan te stellen. Lekker boos worden op alles en iedereen, frustratie eruit gooien. Niet dat dat kan, want dat is onaardig.
Chaos.
Ik ben gewoon boos. En verdrietig. En ik kan er niks aan doen, wat me nog bozer maakt. En verdrietiger.
FYI: dat komt ook doordat ik ben afgewezen voor het O.T. Eigenlijk vooral dat.
Ja, het is ongelooflijk kinderachtig om je daar zo teneergeslagen door te voelen, maar het gaat vanzelf.
Oneerlijk.

Ik denk dat ik nu maar eens nog een keer naar mijn kwallenfilmpje ga kijken.
Of wattenschijfjesverpakkingen lezen('afscheuren bij perforatierand en ophangen aan bandjes'. Leuk)
Of appelkaneelscones eten.
Of een glas witte wijn drinken.
En straks pak ik lekker de trein naar Amsterdam.