De hemel brak. Dikke druppels vielen op mijn neus en doorweekten mijn schoenen, liepen over mijn lippen door mijn hals in mijn beha, en het was koud. In dat soort weer wil ik alleen maar zielige liedjes luisteren, wat eigenlijk niet goed voor mijn gemoedstoestand is. Ik heb dan heel erg zin om te huilen, maar dat lukte niet , en het gevoel dat je tranen vastzitten is misschien nog wel vervelender dan als je moet niezen maar het lukt niet.
Regen ruikt lekker. Naar schoon en naar aarde en naar nat haar. Als je je moedeloos voelt heeft het wel iets troostends. Ja, ik voel me moedeloos. Maar vooral moe.
Het zou prettig zijn als mijn ouders eens naar me luisterden, want soms is het heel vermoeiend om te blijven herhalen wat je nou precies dit weekend gaat doen. Ook vind ik niet dat ze er flauw over mogen doen, want na morgenmiddag klokslag half vijf(eerder als ik geluk heb), heb ik een soort van vakantie. Da-ag, verantwoordelijkheden.
Ik kijk Friends en ik moet niet eens heel hard lachen om Joey die Frans probeert te praten.
Ik wil niet meer en ik word moe van iedereen die meer van me verwacht dan waartoe ik in staat ben.
Hou nou gewoon eens een keer op met praten, alsjeblieft. Laat me gewoon eventjes, voor heel even. Okee?
Ik heb eigenlijk medelijden met de jongen die me economiebijles geeft, want het is vast een hele lieve jongen. Ik merk gewoon aan hem hoe frustrerend hij het vindt dat ik dingen vergeet en niet snap en door elkaar haal, en dan kijk je hem aan en dan kijkt hij terug met zo'n verontschuldigend glimlachje waarvan je het liefst op de tafel wil gaan staan en op je economieboek wil springen. Aan de andere kant vind ik het zieliger voor mij omdat hij nogal een druif is, en geen les kan geven. Ach.
Biedt iemand zich aan om vannacht bij me te slapen, om te zeggen dat ik een leuke pyjama aanheb en die het niet erg vindt dat er 's ochtends eyeliner op mijn neus zit? Liefst iemand met een schouder waar mijn hoofd op past, en mijn hoofd is best klein, dus dat kan vast wel. Ik ben best lief hoor, als ik slaap. Ik heb al in geen tijden meer mensen geslagen en snurk maar heel zachtjes. Ik beloof dat ik de volgende ochtend ontbijt voor je zal maken. Ja? Nee?
Een uur buiten het STC wachten, in de regen en de wind, is koud. Heel. Erg. Koud.
No comments:
Post a Comment