Tro(o)s(t)tomaten.

Best typisch hoe ik elke keer als ik weer een miljoen tussenuren heb op school, of gewoon een nutteloze les in de mediatheek, ik een nieuwe blog schrijf. Dit is nu al de vierde keer.
Maarja, facebook is hier geblokkeerd, dus we moeten toch wat.

Ik blijf misschien zitten dit jaar, als ik mijn economie niet goed maak. Ik vind het eigenlijk helemaal niet zo erg als ik het zou moeten vinden, en dat voelt vreemd. Maar ik denk dat dat is omdat het jaar al voorbij is voordat je er erg in hebt.
Eigenlijk vind ik het niet erg als ik blijf zitten, alleen dat ik dan nog een jaar langer moet wachten om me aan te melden vvoor de vooropleiding van de kunstacademie hier in rotterdam. Ik wil illustratie gaan doen.

Dat van dat ik me verveel op school is niet meer waar, trouwens. Ik zit nu gewoon thuis, of liever lig, in mijn lieve oude bed, dat de basis was voor heel veel dingen in mijn leven. Ik wil een nieuwe.

Morgen is het de langste dag van het jaar. Of was dat 21 juli?

Het leven is soms makkelijker als mensen niet alles persoonlijk opvatten en dingen gewoon eens laten rusten. Inzien dat ze toch wel goedkomen, dat het nu even niet het goede moment is, en dat ze veel beter hun energie kunnen gebruiken voor belangrijker dingen. En niet alles gelijk als een persoonlijke aanval zien. En dat ze vooral niet overhaast ineens allemaal vage dingen moeten gaan roepen waarvan ze de betekenis niet weten. Zou prettig zijn.

Zou ook prettig zijn als die bergketens zo vriendelijk willen zijn zich van mijn gezicht te verwijderen, graag vóór dit weekend. Ik lijk wel een krentebol.
(Krentenbol?)
Nouja.

Het is naar als je moeder van die stomme vragen stelt waar je geen nee op mag antwoorden. Ik bedoel maar. Stel die vraag dan niet. Duh. Over nutteloosheid gesproken.

Ik heb zin om in een weiland te liggen. Of beter, in een berg stro. Ik houd van stro. Het ruikt lekker, en als je er een tijdje doorheen hebt liggen rollen zit het in je haar en in je kleren, en dan lijkt het alsof je hele spannende avonturen hebt beleefd. Wat helemaal niet zo hoeft te zijn. Maar de illusie kunnen opwekken is prettig.

Donkergroen is een mooie kleur. Ik accepteer een soort van het feit dat mijn haar krult. Mensen die naar stro ruiken zijn per definitie fijn. De techniek bij ons op school is echt, echt heel slecht. Gelukkig kunnen ze wel aardappelpuree maken, als vermoed ik dat die stiekem toch nep was. Louis Theron is een goede documentairemaker.

Ik denk dat ik Louis Theron's naam verkeerd heb gespeld, maar ik ben te lui om het op te zoeken. En er zit een mug in mijn kamer.