Schelpjes in lege ijstheepakken.

Mijn onderste helft is een kreeft. Mijn rechterzijheup en -bil zijn helemaal verbrand. Mijn linker zijheup en dito bil ook, maar dat is minder erg. En een stukje van  mijn rechteronderschouder.

Maar wat was het leuk.

Vrienden, familie, eten, muziek, drank, nachtelijke strandervaringen. Als je gewoon even de kans hebt om een paar dagen te delen met alle mensen waar je van houdt. Als je 's nachts met zijn allen naar het strand gaat, zomaar ineens het lef hebt om serieus een lied te gaan zingen waar iedereen bij is en iedereen je kan horen en dat het dan ook nog eens aardig klinkt. Als je 's nachts in slaap valt tussen veel te veel mensen in een te kleine ruimte maar het toch voor elkaar krijgt op een gegeven moment in slaap te vallen. Als 's ochtends alle zonnebloempitjesschilletjes over het hele veld verspreid liggen en je daarom moet lachen. Als er mensen bestaan die daadwerkelijk van je houden.
En dat alle mensen uit verschillende vriendengroepen elkaar leren kennen en elkaar aardig vinden.

Ik kreeg een cola van Hakan(zonder dat hij me wegstuurde), het liefste armbandje ooit van Cynthia en bovenal heel veel Liefde. Als je weet dat je nooit helemaal alleen achter zult blijven is je leven soms een stuk leuker. Lieve Raaf, we bouwen snel ons eigen feest met chocomel en apelmoes en cruësli. En slingers en kinderchampagne, want dat moet geloof ik. Altijd.

Het was een legendarisch feest, ik hoop dat dit alleen nog maar een voorproefje van komende zomer wordt.

Lieve Jij,

Je hebt alle recht om me voor het blok te zetten, al betekent dat wel dat ik niet meer helder na kan denken. Ik denk dat dit precies hetgene is waar ik bang voor was. Gedachtes die hieruit voortkomen zijn gemakkelijk weg te drukken omdat ik je zo weinig zie, en nog minder nuchter, maar deze keer is het anders. En Je weet denk ik donders goed waarom. Één week tegenover twee dagen is kort, erg kort. Maar ik zal niet meer van je verwachten dan je op kan brengen, dat zou oneerlijk zijn. Als het verkeerd gaat, weet ik niet of ik je ooit nog zie, laat staan of ik Je ooit nog zal spreken. Maar weet alsjeblieft wel dat ik Je ontzettend zal missen en dat ik heel erg veel om Je geef. Meer dan Je denkt waarschijnlijk.

Niemand heeft voor zichzelf gekozen, niemand heeft besloten dat hij/zij wil leven. Nou vraag ik je, waarom wordt alles ons dan zo godvergeten moelijk gemaakt?