Als je 's ochtends al zeiknatgeregend wordt, heb je wel een beetje zo'n voorgevoel dat dit niet de meest inspirerende dag ooit word. En dat was het ook niet.
Het was een niksige dag. Ook die moeten er zijn in het leven.
Mensen die altijd een weerwoord willen hebben zijn soms nogal vermoeiend. Vooral als je Nederlands les al je pauze aan het opslokken is, en je uiteindelijk geen pauze hebt en je ook nog eens te laat bij geschiedenis bent.
Joepie.
Zaterdag ben ik naar de verjaardag van mijn oud-oudtante geweest(Kan dat? Hoe noem je de oudtante van je vader?). Het was schattig. Ik had helemaal geen zin, en zo bijzonder was het niet, maar het was leuk dat ze bijna in extase was toen ze zag dat ik meekwam. Ze vierde het(ze werd 91, pff) in hotel Belvédère in Schoonhoven. Het is daar prachtig, gelegen aan de Lek, met een heel grote veranda om het hele hotel heen. Als ik later groot ben wil ik ook een huis met een veranda en dan kan ik lekker doen alsof ik Pippi Langkous ben. Alleen neem ik nooit een paard, maar dat is een ander verhaal.
Ik dwaal af.
Mijn vader en ik vonden het een uitstekend plan om even snel een kopje koffie daar te drinken, en vervolgens naar huis te gaan. We zaten daar tot half vijf.
Plan mislukt.
Ach, het is wel leuk om allemaal soort-van-familie te ontmoeten, alleen het een beetje jammer dat de gespreksonderwerpen zich beperken tot drie hoofdpunten:
-Het bijzonder kleurrijke "Wat-ben-je-groot-geworden"-spectrum, zij het in verschillende vormen, kleuren, maten en variaties;
- Mijn haarkleur. Schijnt bijzonder interessant te zijn, geen idee waarom. Vaak wordt verondersteld dat het nep is, lees: gevraagd of het echt is(ik denk dan; mijn wenkbrauwen zijn ook rood, duh, maar goed.).
-Referenties van mij naam naar de Bijbel. Lot schijnt ook een bijbelse figuur te zijn, nou, joepie. Voorzover ik weet is het een man. Ook joepie. Christelijke oude mensjes zien er lief uit, en dat zijn ze ook. Soms zijn ze alleen nogal vermoeiend.
Tante Jopie hield een speech, heel schattig. Met een schattig lief rijmpje op het eind. En een schattig lief blaadje in haar hand, opdat ze niet zou vergten wat ze moest zeggen. En dat deed ze ook niet. Schattig lief vrouwtje. Schattig.
Alleen zo doof als een kwartel(Zijn kwartel doof? Waar komt die uitdrukking vandaan?), dat wel.
Tante: "OCH KINDJE, LIEF NICHTJE, WAT FIJN DAT JE ER BENT, WAT BEN JE GRÓÓT GEWORDEN! WAT EEN LIEF NICHTJE, WAT LIEEEEEEF! HOE OUD BEN JE NU DAN?"
Lot: "Ik ben nu zestien, tante."
Tante: "KIND, JE BENT TOCH NOG GEEN TWINTIG?!"
Lot: "Nee tante, nee, ik ben zestien."
Tante: "OH, JE BENT DERTIEN, NOU PFOE HOOR, HET GAAT ZO HARD ALLEMAAL TEGENWOORDIG".
Zo zie je maar, je kan in een gesprek van drie minuten ineens drie jaar jonger worden. Tof.
Ik doe al twee dagen over deze post, en ik heb ook al een hele tijd geen foto's meer gepost. Ik denk dat mijn blogger-mojo een beetje een dipje heeft. Maar dat komt goed, superbeloofd. Want nu ik aan het typen ben, vind ik het toch echt wel fijn(:
Het is trouwens extra leuk om uit te gaan als je een hele dag bij je tante bent geweest. Zeker als je zomaar ineens twee ballen achter elkaar erinpoolt(hoe noem je dat? Als je bij poolen, wat ik nogsteeds grotemensenknikkeren-met-stokjes vind, er een bal in zo'n gat tikt?). Nouja, leuk dus. En dan wordt je wakker en denk je: "hee, ik heb mijn kleren nog aan". Wat best een vreemde gewaarwording is op de vroege ochtend, als je het mij vraagt.
Zijn er meer mensen die er ook niet tegen kunnen als de een of andere idioot meer dan één uitroepteken achter zijn/haar zin plaatst? Ik ga daar wel een béétje van schuimbekken hoor. Ik vind dat zó ontzettend nutteloos, hoeveel extra kracht moet je je zin bijzetten. Als je een goede zin hebt, heb je geen uitroeptekens nodig.
Mijn moeder zegt dat ik helemaal niet leuk met haar praat, en als ik daar zachtjes om grinnik, zegt ze dat ze me wel de hele dag gemist heeft, toevallig. Ze leest de makrokrantjes. Dat is heel bijzonder, want over het algemeen heeft ze een ontzettende hekel aan makrokrantjes.
Makrokrantje is een lekker woord om te zeggen. Kr, kr, kr.
Kr.
Hee, een robotstofzuiger.
you just made my day. het is heerlijk om de wereld te zien zoals het door jou word beschreven. en kwartels zijn niet doof. de uitdrukking komt van wanneer boeren de vogels van hun akkers wilden wegjagen, dat kwartels dan niet reageren. in werkelijkheid zijn de kwartels dus zo slim/dom, dat ze, in tegenstelling tot andere vogels, geen gevaar zien in een brullende boer die met zijn armen staat te wapperen...
ReplyDelete